Krachtvrouw Marloes Wesselink ontdekte door te doen!

Interview door Suuz Amijz voor Vrouwen in Sport

Beachvolleybalster Marloes Wesselink besloot eind 2014 te stoppen met haar topsport-carrière en zich te richten op een maatschappelijke carrière binnen de sport. Een keuze die resulteerde in een periode waarin ze veel verschillende dingen ondernam, beleefde en uitprobeerde om erachter te komen waar haar hart lag. Inmiddels is ze alweer ruim 3 jaar helemaal op haar plek bij Sportmarketingbureau House of Sports.

Het is alweer zes jaar geleden dat je stopte met je topsport carrière, maar helemaal loslaten kan je het nog niet?

Het spelletje van beachvolleybal blijft áltijd leuk ben ik achter gekomen. Geef me een strand en een bal en ik ben nog net zo enthousiast als 20 jaar geleden over deze sport. Inmiddels natuurlijk op een flink ander niveau dan jaren geleden, maar zo lang het kan vind ik het leuk om toernooitjes te blijven spelen in Nederland.

Wat deed je besluiten om er in 2014 mee te stoppen?

Na 12 jaar topsport merkte ik eind 2014 voor het eerst dat ik ging twijfelen over of ik dit nog wel echt wilde en dat mijn motivatie om álles voor de sport te geven iets minder werd. Ik heb toen vrij abrupt de keuze gemaakt om te stoppen omdat topsport voor mij wel een alles of niets situatie was. Daarnaast was ik ook gewoon nieuwsgierig naar ‘het andere leven’ en had ik het gevoel daar ook mooie kansen te kunnen pakken.

Tijdens het beachvolleyballen heb je een studie gevolgd aan het Johan Cruyff University, vanwaar deze keuze?

Toen ik full-time ging (beach)volleyballen wilde ik daar toch wel graag iets naast doen. Ik wist op dat moment nog niet goed wat ik wilde en de opleiding Sportmarketing/Commerciële Econonie van de (destijds nog) Johan Cruyff University leek mij een goede basis. Door de flexibiliteit van de opleiding heb ik gelukkig uiteindelijk tijdens mijn sportcarrière mijn HBO-diploma kunnen behalen en daar ben ik nog steeds erg blij mee dat dit gelukt is.

Na het beachvolleyballen ging je meteen fulltime aan de slag als eventmanager binnen de sportmarketing. Was dat achteraf gezien de beste keuze?

Ja en nee; Ik ben heel blij dat ik dit gedaan heb en heb hier nooit spijt van gehad, omdat ik er toen direct achter kwam dat dit vakgebied een heel goede match was en ik heel veel heb mogen leren in korte tijd en met toffe mensen gewerkt. Anderzijds was het natuurlijk wel meteen een vrije pittige branche om in te starten na 12 jaar topsport waarin je leven er ineens 100% anders uitziet. Daarom heb ik toen na een tijdje bewust afstand genomen van het werk om iets meer tijd te nemen voor die overgang van topsport naar het ‘normale’ leven en me te kunnen richten op verschillende dingen.

Een knappe keuze, wat ben je toen gaan doen?

Ik heb vervolgens een ontzettend leerzame en leuke periode meegemaakt die werkelijk alle kanten op ging. Als freelancer ging ik aan de slag binnen de eventbranche, als beachvolleybal-commentator bij de NOS heb ik hele gave evenementen mogen verslaan met als hoogtepunt de Olympische Spelen in Rio, ik deed klussen als presentator en dagvoorzitter en werkte een zomer bij een strandtent in Scheveningen.

Alles wat ik leuk vond en waar ik energie van kreeg greep ik aan en daarnaast nam ik ook lekker de tijd voor mezelf en mijn omgeving en had ik na al die jaren sport ook eindelijk tijd voor leuke vakanties, trips en gewoon ook af en toe even ‘niks’ doen.

In die periode kwam de Sportmaatschappij op je pad, dacht je meteen dat ga ik doen?

Klopt, dat was een hele mooie timing. Ik deed natuurlijk van alles en was overal enthousiast over, maar had eigenlijk geen idee waar ik naartoe werkte of wat ik precies wilde en kon daar wel wat sturing bij gebruiken.

Jullie groep de eerste lichting van het krachtprogramma, hoe kijk je erop terug?

Onze groep was inderdaad de pilot-groep en het was heel mooi om hier onderdeel van te mogen zijn. Een hele diverse groep met verschillende achtergronden in situaties die elkaar direct vonden. Daarnaast was het ook leuk om in die testfase te zitten en mee te kunnen denken in die beging-fase van het programma door het te beleven en met elkaar over te hebben. Ik vind het dan ook super om nu te zien hoe het programma is gegroeid en hoe stevig het staat en dat er ieder jaar weer zoveel sporters ondersteund worden.

Wat is je het meest bijgebleven?

Dat is toch wel de universele waarden die sporters, ongeacht hun huidige situatie of type sport of carrière, gemeen hebben. Onze groep was onwijs divers en de verhalen van mensen lagen soms heel ver van elkaar vandaan. Maar we vonden elkaar direct in heel veel herkenbare situaties. Hoogte- en dieptepunten in en na de sport, maar ook in het leven daarna. Die herkenbaarheid en het onderlinge begrip zorgde voor een hele mooi uitwisseling van ervaringen en heeft denk ik eenieder van ons verder geholpen.

Wat neem je nu nog mee in je dagelijkse werk wat je daar hebt geleerd?

Wat ik een hele mooie en goede manier van elkaar coachen vond, was de situatie waarin je naar elkaars verhalen luisterde en vervolgens daar een reactie op gaf. In die reactie mocht je alleen geen ‘advies’ geven of zeggen wat jij zou doen als je die persoon was (let er maar eens op, dit is iets wat je automatisch en onbewust toch heel snel doet) maar in plaats daarvan deelde je ervaringen waarin jij iets vergelijkbaars had meegemaakt.

Dit zorgde voor hele leuke inzichten in een luchtige gespreksvorm. Dit probeer ik nu soms in mijn dagelijks leven en werk ook toe te passen, lukt niet altijd hoor  Maar dit is wel iets dat altijd nog in mijn achterhoofd zit en ik probeer na te streven.

Inmiddels ben je al een aantal jaar werkzaam bij House of Sports, helemaal op je plek?

Jazeker, ik ben inmiddels al ruim 3 jaar bij House of Sports als event- en projectmanager. Ik heb het ontzettend naar mijn zin en werk voor hele mooie klanten in een team met allemaal enthousiaste mensen met goede ideeën en vooral een tomeloze energie. Dat is wel een omgeving waar ik me in thuis voel :).

Een van je eerste opdrachten was het HHH in Pyeongchang, een onvergetelijke tijd?

Het Holland Heineken House is natuurlijk een begrip in de sport(marketing)wereld, dus daaraan mogen werken was zeker iets dat heel hoog op mijn lijstje stond. We hebben in Zuid-Korea in 2028 met een heel mooi team vanuit verschillende organisaties een prachtige editie neergezet en ik ben heel trots daar een bijdrage aan te hebben geleverd!

Tijdens die periode ben je met het team zo intensief aan de slag om iedere dag iets unieks neer te zetten, voor sporters en sportfans. Je leeft dan in een complete bubbel en bent dag en nacht bezig om het zo goed mogelijk te organiseren voor iedereen. Zeker een onvergetelijke tijd waarin ik heel veel geleerd en meegemaakt heb!

Als je moet kiezen, waar word je het meest gelukkig van in je werk?

Ik denk dat ik het meeste energie haal uit projecten of evenementen waar ik van A-Z bij betrokken ben en die van begin tot eind doordenderen. Startend met brainstormen over toffe of nieuwe ideeën en vervolgens aan de slag met een team om het dan ook te gaan realiseren. De rush die dan ontstaat om met z’n allen, vaak onder een flinke druk, iets moois te realiseren werkt wel goed voor mij. Misschien nog wat restanten van het topsport-DNA 

Gaan we je ook nog terugzien of horen bij de NOS als commentator?

Ik hoop van wel! Door de COVID-19 situatie zijn natuurlijk alle events gecanceld, waaronder ook alle beachvolleybaltoernooien. Ik hoop zeker dat als dit allemaal weer op gang komt, ik de sport weer mag voorzien van commentaar. Het is zo geweldig leuk om te mogen vertellen op TV over de sport die ik al die jaren met zoveel passie heb beoefend, ik kan daar echt van genieten en hoop dat ik de mensen thuis kan voorzien van nuttige en leuke informatie over onze mooie sport.

En stiekem toch nog een keer met Sophie van Gestel op een groot beachtoernooi?

Haha, nou ik ben nu wel écht met beachvolleybalpensioen wat betreft de grote toernooien hoor. In 2018, toen ik al ruime tijd gestopt was, hebben Sophie van Gestel (2-voudig Olympiër en een van mijn beste maatjes) alsnog een Europees Kampioenschap kunnen meepakken.

Dat werd in Nederland georganiseerd en er was een wild-card beschikbaar voor een team dat het beste presteerde in de Nederlandse Eredivisie Tour. Die plek bemachtigden wij en dit was voor ons beide een geweldige (verlate) afsluiting van onze beachvolleybalcarrière.

In een bomvol stadion op het Neude in Utrecht, met al onze familie en vrienden erbij een laatste keer Nederland vertegenwoordigen, we hebben zo genoten toen! Maar met dat laatste kunstje was de internationale cirkel wel echt rond, nu spelen we (als het straks allemaal weer mag) nog wel lekker mee in de Nederlandse Eredivisie.

Lees het originele interview op Vrouwen in Sport!