Marjolijn Kroon zette op haar hoogtepunt een einde aan haar carriere

Door: Suuz Amijs van het platform Vrouwen in Sport

Ze won met het Nederlandse team alles wat er te winnen is binnen het korfbal. Toch besluit Marjolijn Kroon (28)  afgelopen zomer een punt te zetten achter haar topsport carrière om zich te richten op haar maatschappelijke carrière.

In september kwam het nieuws naar buiten dat je stopt met je sportieve carrière, een moeilijk besluit? 

Klopt, in september heb ik besloten mij niet meer beschikbaar te stellen voor TeamNL korfbal. Al langere tijd was ik bezig met wat ik na mijn sportcarrière wilde, daardoor was het niet een heel moeilijk besluit. Al vond ik het wel lastig om mijn trainers en mijn teamgenoten mede te delen dat ik per direct zou stoppen, met sommige heb ik namelijk bijna 10 jaar samen gewerkt. Ik werd toen toch wel een beetje emotioneel. Wel heb ik besloten op landelijk niveau te blijven korfballen bij mijn club LDODK/Rinsma Modeplein. 

Na mijn beslissing heb ik een tijdje volledig afstand genomen van de sport.

Was er sprake van het ‘zwarte gat’?

Nee, ik ben niet in het zwarte gat geraakt. Ik zou het eerder een grijze vlakte noemen. Na mijn beslissing heb ik een tijdje volledig afstand genomen van de sport. Ik wilde graag alleen en bij mijn partner en familie zijn dus ik heb een extra lange vakantie genomen. Ik merkte dat ik weinig energie had om te sporten of om daar überhaupt aan te denken. Sinds een paar weken train en speel ik wel weer bij mijn club LDODK maar ik merk dat ik daar ook nog zoekende ben. En dan vooral zoekende naar waar ik nu de voldoening uit moet halen omdat ik de sport nu graag als hobby wil ervaren en zoveel andere nieuwe prikkels krijg.

Hoe ben je tijdens je korfbal carrière bezig geweest met je maatschappelijke carrière?

Tijdens mijn korfbal carrière heb ik de kans gehad een studie te volgen en wat kleine werkzaamheden te verrichten. Daarnaast heb ik de mogelijkheid gehad bij meerdere bedrijven binnen te kijken en door samen te werken met een aantal sponsoren heb ik ook ervaring opgedaan met meerdere partijen samen te werken.

Denk je dat het sport afhankelijk is in hoeverre je daarmee bezig kan zijn?

Ja dat denk ik wel. Ik heb veel sporters ontmoet uit diverse sporttakken en daarin zie je dat alle sporten een andere agenda hebben. Korfbal heeft in Nederland de sterkste competitie waarbij er voornamelijk ‘s avonds wordt getraind, dan kun je overdag prima een paar uur naar school of aan studieopdrachten werken. Als ik dat vergelijk met sporten waarbij je voornamelijk in het buitenland zit en/of overdag traint, dan is een studie volgen of meekijken bij bedrijven een stuk lastiger in te plannen.

Vrij snel ging je aan de slag bij KENONZ en zit je eerste maand er alweer op. Hoe bevalt het?

Het bevalt onwijs goed. Omdat ik starter ben op de arbeidsmarkt vond ik het erg spannend te beginnen, ik was er niet van overtuigd dat ik genoeg kennis en kunde had en ik had vraagtekens of ik wel bij het bedrijf paste. Een van de eigenaren ken ik goed vanuit mijn sport waardoor hij mijn kwaliteiten beter kon inschatten dan ikzelf en ik hem maar ‘gewoon’ moest geloven dat het wel goed zou komen.

Wat is je meegevallen?

Bij KENONZ was ik niet helemaal nieuw, er werken veel mensen uit het korfbalwereldje. Zoals ik net al vertelde ken ik Gouke de Vries, een van de oprichters, al van de korfbalclub waar ik nu 4 jaar speel en kwam ik al regelmatig binnen wandelen om iets regelen. Zodra ik in het korfbalveld sta ben ik vrij direct, serieus, doelgericht en kan ik afstandelijk of een tikkeltje arrogant overkomen. Hierdoor was ik wel wat zenuwachtig binnen te komen lopen als collega en iets wat gespannen voor de reacties. Ik kreeg de opdracht om te gaan praten met collega’s om op een andere manier kennis te maken en elkaar beter te leren kennen. Na twee weken heb ik nogmaals te horen gekregen dat ik nog meer moest kletsen, dat vond ik gek maar dat heeft mij enorm geholpen mij snel thuis en geaccepteerd te voelen binnen het bedrijf.

En wat viel er misschien tegen?

Wat mij voornamelijk tegen valt is het continue (vol)plannen van je agenda. Naast het werk heb ik nog de sport, een fantastische partner, het huishouden, de boodschappen en dan ook nog mijn familie en vrienden die niet in de buurt wonen. Mijn weken werden eerder altijd aangepast aan de trainingsschema’s en nu ik daadwerkelijk de vrijheid voel borrels, feestjes, etentjes niet te hoeven overslaan merk ik dat het nu een ander soort ‘rennen en vliegen’ is. Ik vind het heel leuk allemaal maar het heeft nog wel even nodig voordat ik hieraan gewend ben. 

Bij de Sportmaatschappij heb je het krachtprogramma gevolgd, waarom heb je daarvoor gekozen?

Voor mij is het belangrijk dat ik mij goed voel bij de bedrijfscultuur, dat ik de vrijheid voel echt mezelf te kunnen zijn en de kans krijg ideeën in te brengen.

Een jaar geleden werd voor mij duidelijk dat ik toe was aan een ander leven dan het topsport leven, winnen voelde niet meer als winnen. Ik wist alleen niet waar ik moest beginnen en hoe ik het aan moest pakken. Via social media kwam ik iets tegen van het krachtprogramma en dacht; ik meld me aan en ik zie wel hoe het loopt. Na een korte kennismaking met Arlette en Sylvia wist ik nog steeds niet precies wat mij te wachten stond maar dat ik een programma mocht doorlopen met andere topsporters en wellicht antwoorden op mijn vragen kon krijgen gaf de doorslag door te pakken en te starten met het krachtprogramma.

Wat zijn dingen die je daar hebt geleerd en nu profijt van hebt?

Ik dacht altijd dat het belangrijk was om te weten welke baan of welke functietitel je zou moeten hebben om ergens aan de slag te kunnen gaan.  Nu sta ik daar heel anders in. Voor mij is het belangrijk dat ik mij goed voel bij de bedrijfscultuur, dat ik de vrijheid voel echt mezelf te kunnen zijn en de kans krijg ideeën in te brengen, ik met meerdere partijen samen mag werken, ik de ruimte krijg mijzelf te ontwikkelen door te doen en/of te studeren en ik ‘onderweg’ mag zijn.

Door ervaringen op te doen en mensen te spreken ontdek je zoveel meer over jezelf dan dat je alsmaar in je eigen kringetje blijft draaien.

Aan de hand van deze waarden ben ik op zoek gegaan naar bedrijven welke bij mij zouden passen zonder al een branche of titel eraan te koppelen wat heeft geresulteerd in boeiende gesprekken, kennismakingen met leuke mensen en mijn huidige baan.

Wat is je het meest bijgebleven van het programma?

Wat mij het meest is bijgebleven zijn de contactmomenten met de groep. Vooral het uitwisselen van ervaringen, tips die sporters elkaar kunnen geven en een stukje erkenning heb ik als prettig ervaren. Ook het voeren van netwerkgesprekken of naja, ik zeg liever koffiemomenten, heb ik als fijn ervaren. Door ervaringen op te doen en mensen te spreken ontdek je zoveel meer over jezelf dan dat je alsmaar in je eigen kringetje blijft draaien.

Heb je nog advies voor andere sporters die in de toekomst in eenzelfde situatie komen?

Laatst heb ik een presentatie gegeven aan een nieuwe groep sporters die in eenzelfde soort situatie zitten of zich daarop aan het voorbereiden zijn. Wat ik hen heb meegegeven is dicht bij jezelf te blijven, te kijken welke waarden jij zelf belangrijk vindt en vanuit daar ‘gewoon te gaan doen’.

Soms is het eng om afscheid te nemen van bepaalde zaken, op mensen af te stappen en in de toekomst te kijken maar ik merk dat je door ervaringen steeds meer te weten komt wat wel en niet bij je past. Iets doen waar je vrolijk van wordt is tenslotte het allerbelangrijkste.

Lees het volledige artikel op Vrouwen in Sport!