Van wielrenster tot manager
Wielrenster Esra Tromp (27) kende niet haar gelukkigste afscheidsjaar met een hersenschudding en de Ziekte van Pfeiffer. Toch zei de Coevordense direct ‘ja’ toen ze werd gevraagd als teammanager bij de doorstart van haar oude team.
Het afgelopen jaar ging veel zoals het niet moest bij wielerploeg Parkhotel Valkenburg-Destil. Niet voor niets besloot ploegleider Raymond Rol met veel van de bestaande rensters verder te gaan onder een nieuwe paraplu: de stichting Wielertalent in Ontwikkeling. Parkhotel Valkenburg bleef als sponsor behouden en Rol hoopt met het aanstellen van Tromp een nieuwe solide basis te leggen onder de ploeg.
„Raymond en ik hadden het al wel vaker gehad over hoe we de toekomst van de ploeg zagen, maar hij verraste me wel met zijn vraag of ik teammanager zou willen worden. Maar ik besloot al snel dat ik daar open voor stond. In de maanden dat ik aan de zijlijn stond, had ik goed kunnen nadenken over mijn toekomst. Ik ben 27 jaar. De weg terug zou niet gemakkelijk geweest zijn en de tijd was sowieso aangebroken om aan de toekomst te denken. Ik heb de studie bedrijfskunde gedaan aan de Radboud Universiteit en kan aan de slag in de wielersport. Die kans besloot ik te grijpen.”
Tromp – die in 2009 bij Batavus debuteerde in het vrouwelijke profpeloton – ziet in de doorstart van de ploeg nieuwe kansen voor zichzelf en voor de ploeg. „Je kunt in een nieuwe situatie toch ook je eigen stempel op een ploeg drukken. Ik heb in mijn loopbaan bij twee heel verschillende soorten teams gereden. In het begin en het eind van mijn loopbaan bij een ploeg die heel laagdrempelig was en waar een gemoedelijke sfeer heerste. Tussendoor reed ik drie seizoenen bij de voorloper van de huidige Sunweb-formatie, waar juist een heel professionele mentaliteit heerste.”
„Ik denk dat de nieuwe ploeg een mix van die twee culturen moet worden”, neemt Tromp een kijkje in de toekomst. „Als je al wat langer meedraait in het team, mag de drempel best wat hoger liggen. Maar we hebben niet voor niets de slogan ‘#pushingdreams’ gekozen: jonge rensters moeten de ruimte krijgen om zich zonder al te veel druk te ontwikkelen. Maar de omkadering, de trainingskampen, de hospitality en de logistiek, dat alles mag best wat professioneler. Niet voor niets legden we met oud-renster Marieke van Wanroij ook een coach vast.”
Het moet dus professioneel zijn, maar met een menselijk gezicht. Tromp – die bij De SportMaatschappij in het Olympisch Stadion in Amsterdam een cursus volgde om haar kracht als oud-topsporter te ontdekken – is straks teammanager van rensters met wie ze op de kamer lag en jaren als collega optrok
.
„Dat zal heus wel even wennen zijn”, verwacht de Drentse. „Maar ik denk dat je een scheiding moet aanbrengen tussen je aanwezigheid als manager en als mens. Soms zal ik wat zakelijker moeten zijn dan rensters gewend zijn, maar ik denk dat we ook nog altijd met elkaar moeten kunnen lachen. Ik ben niet opeens een ander persoon geworden natuurlijk.”
Ze moet aan andere zaken wel wennen. „Als renster wil je gewoon altijd door, even iets aanpakken en weer verder. Maar als je met sponsoren, suppliers en andere partijen te maken hebt, duurt het soms ook wel eens iets langer voordat er iets geregeld is. Ik zal dus ook moeten leren geduld te hebben.”
Terugkijkend op haar loopbaan in haar nieuwe woonplaats Den Bosch springt er geen specifieke dag uit. „Wat ik ga missen is het focussen – op trainingskamp of in een wedstrijd – op de doelen die gaan komen. Met z’n allen gaan voor een bepaald resultaat. De sport heeft me veel mooie momenten op veel verschillende plekken op aarde gebracht. Daar kijk ik met plezier op terug.”
BRON: Dagblad van het Noorden/Roy Schriemer
